Grote kerk in Epe

Op de plaats waar tussen 1125 en 1150 het oudste deel, het onderstuk van de torenromp, werd gebouwd, heeft vrijwel zeker eerst een houten kerk gestaan. Na diverse verbouwingen en uitbreidingen gedurende de volgende eeuwen werd aan het einde van de 14e eeuw begonnen met een grote verbouwing die geleid heeft tot het huidige kerkgebouw. Pseudobasiliek is de naam van dit type kerk; een rechthoekig door pilaren gescheiden driebeukig bouwwerk. Door het doorlopende zadeldak zijn er alleen ramen in de zijbeuken. De verbouwing werd voltooid met een verhoging van de stenen torenromp tot 26 meter en een houten spits van ruim 20 meter bedekt met lei en bekroond met een pijnappel, het torenkruis en de windvaan.
Na de middeleeuwen veranderde er weinig aan het exterieur. Wel zijn er bij enkele latere restauraties veranderingen doorgevoerd zoals het vervangen van de in 1857 aangebrachte ijzeren ramen door glas-in-lood vensters.

De afgelopen jaren is VBW Architecten bezig geweest met het grootschalig onderhoud en de restauratie van de kap en goten van de Grote Kerk. Uit dendrochronologisch onderzoek bleek dat de houtconstructies van het schipdak dateren van rond 1400. Door gebruik te maken van geavanceerde maar bovenal verantwoorde restauratietechnieken is de kapconstructie, de kapbedekking, het lood- en zinkwerk alsmede het koorkruis met de windvaan in de vorm van een hert weer in oude glorie hersteld.